Dit had ik zelf in eerste instantie niet eens in de gaten......kun je nagaan hoe dingen (zowel positief als negatief altijd goed kunnen sluimeren). Mijn therapeut wees me er vorige week op dat ze toch wel opmerkelijk veel positieve dingen hoorde.
Vorige week was het heftig thuis er kwamen heel veel dingen op mijn pad wat zorgen/stress met zich mee bracht. Zo werd eind vorige week mijn zoontje 9, kinderfeestje, en volgende dag verjaardagsvisite van familie (op zich geen probleem, maar voor mij nu nog wat druk), de vaatwasser ging stuk en zou uitgerekend op de dag van visite gemaakt worden (nou ja, er kwam iemand langs......of het gemaakt kan worden was nog niet aan de orde.....), er waren rapportgesprekken op school voor alle kinderen, er was woensdag een scholenmarkt om te oriënteren voor het voortgezet onderwijs (oh welke keus, waar doen we goed aan, waar is hij gelukkig???), en mijn vader zou maandag naar het ziekenhuis moeten voor een darmonderzoek (misschien een poliep, misschien erger...???)
Ik begin de kinderen aan het begin die week direct af te snauwen, ze kunnen weinig goed doen en ik ben niet te genieten.....het kwam voor mezelf ook vanuit het niets want 's morgens eerst nog lekker koffie geleut met Anna en zodra ze uit school kwamen ging er in mijn hoofd een soort van knop om.....ik snapte er zelf niets van maar schrok toen ik mijn zoontje met zijn handen over zijn oren naast me aan tafel zag zitten....meteen verontschuldigde ik me tegen hem......"Nee, dit ligt niet aan jullie, mama heeft veel aan haar hoofd, je kunt een klein beetje helpen door je eigen rommel op te ruimen maar ik moet het vooral zelf doen"......ik maakte een opsomming van de spoken in mijn hoofd en zorgde ervoor dat de kinderen zich in ieder geval niet schuldig hoefden te voelen.
Uitgerekend woensdagochtend ging ik door mijn rug (stress volgens therapeut) Ik stond compleet vast.....ok geen scholenmarkt voor mij dus, schoonmoeder afbellen die hoeft niet meer op te passen en ik beland op de bank......Mijn man is met zoonlief geweest en kwamen met redelijk positieve berichten weer thuis (ok er is hoop!!! komt goed!!............en dit dan nog 20 x herhalen zodat ik het ook geloof....)
Met dank aan mijn ouders die flinke pillen hadden meegenomen voor de zere rug was ik vrijdag goed in staat om me staande te houden tijdens het kinderfeestje. Het werd een geslaagd feestje met veel blije kids. Ook de dag daarna ging het goed. Monteur kwam erg vroeg al om 8 uur (heeft mijn pleidooi aan de telefoon toch geholpen?!), hij heeft het enigszins gemaakt maar goed draaide het niet meer (wordt een verzekeringskwestie, komt goed)......een feestje met zo min mogelijk afwas dus....geen gebak of taart maar heerlijk luxe sint snoepgoed van de warme bakker. Iedereen was hier blij mee en snoepte zich in het rond, niks geen commentaar of flauw gedoe en wij geen bergen borden afwassen.....goed opgelost!!! En los kunnen laten (het feit dat visite nu niet kan genieten van mijn mooie verzameling vintage gebaksbordjes)
We gaan een enge periode in, van ziekenhuis onderzoeken en wachten op uitslagen en hopen vooral hopen op een goede afloop......je speurt internet af weet dat je dat beter niet kunt doen en dan zie je dat bijna 95% geneest van darmkanker, een sprankje hoop.....mooi want ik wil papsie nog lang niet kwijt, hij is nu 75 en dat is echt veel te jong. Ik wil hem nog minimaal 15 jaar om me heen hebben en ik niet alleen......wat een heerlijke familie hebben wij, wat een hecht gezin. Iedereen steunt elkaar en dit gaan we samen aan!!!! Wat mooi, dankbaar voor veel lieve mensen .......
