Nieuwe energie

Met vallen en opstaan gaat het nog steeds goed met mij. Ik voel weer energie om dingen op te pakken en te ondernemen. Meestal als ik iets wil doen zie ik er toch weer snel tegenop en stel ik het zo lang mogelijk uit om er aan te beginnen, of ik geef al bij de eerste tekenen van dat het niet lukt op en stop ik ermee.
Maar nu heb ik een waanzinnig project wat mij letterlijk opslokt en meezuigt in het avontuur.
Door stormschade afgelopen zomer hebben we afscheid moeten nemen van onze vouwwagen die ruim 11 jaar trouwe dienst had gedaan voor ons gezinnetje. Tijd dus voor een nieuw onderkomen voor de vakanties. Het moest wel iets zijn voor op de camping, want daar ligt ons hart toch wel het meest, lekker buiten zijn, ruimte en rust.
We hebben nu een caravan!!! Een tweedehandsje die eigenlijk niks mankeerde en voor sommigen was het ook eigenlijk NOT DONE maar ik ging het pimpen!!! Wit verven alle kastjes de bankbekleding opnieuw stofferen en andere gordijntjes ophangen.
Verven, naaien, shoppen, schuren, poetsen, accessoires haken......druk druk druk....
Maar oh wat is dat heerlijk!!!! Zonder enig benul van tijd zomaar achtereenvolgens drie uur lang kunnen klussen in die sleurhut!!!! Wat een vooruitgang boekte ik......ik was echt verbaasd en versteld van mezelf! Wat een kick en wat een energie gééft dit!!!! Ik ben niet moe, ik bruis alleen maar!!!
Zo anders, zo lekker......

en wat wordt het leuk!!!!

Trots met kippenvel

"Laten we eens gaan kijken naar je afspraken, of we die niet kunnen uitspreiden naar om de drie weken in plaats van twee en dan als dat goed blijft gaan zullen we in juni dan wel ongeveer onze laatste afspraak hebben. Dan kunnen we gaan afronden"

De woorden van mijn psycholoog een aantal weken geleden....
Ik verklaarde haar toen werkelijk voor gek!!! Hoe kon ze??? Maar ik??? En dan hoe??? Moet ik dan?? Kan ik wel??? en mijn adem stokte eventjes........ok geen paniek ik zie haar nog wel een paar keer, wie weet lukt het eigenlijk wel......

En nu een paar weken verder gaat het INDERDAAD wel!!! Wonder boven wonder gisteren onze een na laatste uurtje gehad, tjonge en ik had zelfs mijn "huiswerk" niet eens gedaan want dat voelde niet nodig. En ik heb nu idd het idee dat ik nu wel zonder kan.........even fietsen zonder zijwieltjes......eng maar ik kan het!!!

Zó enorm dankbaar dat het einde in zicht is!!
Zó enorm fijn om weer te kunnen leven zonder
stressklachten, paniek, verdriet, angst en boosheid.
Niet meer zo extreem prikkelbaar.......
wauw wat een verademing!!

En vooral ook zó trotsop het feit dat mijn kinderen weer hun rust bij mij kunnen voelen!!

Met name mijn oudste zoon heeft mij een tijdje gemeden omdat wij continu elkaars stressgehalte aan het voeden waren. En nú zoekt hij me juist op, om op de bank tegen mij aan te kruipen en zijn rust te zoeken........kippenvel én trost tegelijk!!!!!

Hooggevoeligheid

Ok ik ben dus een gevoelig persoon.
Of zoals er ook over wordt gesproken; ik ben een hooggevoelig persoon, een HSP-er.

Via internetsites diverse testen gedaan en ik scoor absoluut hoog.

Nooit bij stil gestaan eerlijk gezegd, maar nu ik van alles er over lees klopt er wel veel van wat er bij beschreven staat. Heel veel raakvlakken dus en ik herken ook veel van vroeger, dus nee het is niet iets "nieuws".

Vroeger was ik ook altijd bang voor bepaalde geluiden; als mijn vader ging boren kroop ik weg onder de trap met mijn handen over mijn oren, hard huilend in een hoekje, ik ruik alles en word er vaak ook misselijk van (geur komt heel intens binnen), ik vind grote gezelschappen nooit fijn, voel me ongemakkelijk....ben niet verlegen oh nee zeker niet....ik ben ook niet op mijn gemak in gezelschap die ik goed ken.....dacht alleen altijd dat ik (gewoon) onzeker was.....
Ik kan heel intens van muziek genieten en nummers kunnen me écht roeren zowel blij als verdrietig. Ook met tv series films of programma's ben ik vaak emotioneel

Overal altijd de verklaring voor gegeven als "dat zijn de hormonen" ( of ongesteld dan wel zwanger), zeker een groot inlevingsvermogen en uiteraard had ik een burnout dus de laatste jaren klopte er toch al niks van mijn huishouden en waren alle prikkels veel te heftig ( geur, geluid, stemmingen, sferen).....elke keer was het wel "logisch"  tot een psycholoog het een keer uitsprak en ik er meer over ging opzoeken.

Ik herken ook veel hier van bij mijn kinderen.....mijn twee jongste smurfjes zijn ook erg gevoelig. De middelste heeft ook een zeer sterke reukzin en is heel gevoelig voor stemmingen, zit ik niet lekker in mijn vel? Heeft dat een weerslag op hem....hij mijdt het liefst spanningen en wil ook niet horen dat het slecht gaat met iemand want daar kan hij niet tegen zegt hij. Als er overdag iets naars is voorgevallen ( bv ruzie op school) wil hij het hier 's avonds ook niet meer over hebben want dan krijgt hij meteen weer die nare gevoelens in zijn buik.
De huisarts zegt het ook altijd als ze mijn jongste dochter ziet " wat is dat een gevoelig meisje, ik zie het aan haar manier van kijken...." Dit riep ze al toen mijn meisje nog net twee was, ik heb er alleen verder nooit iets mee gedaan......maar nu merk ik het door school wel meer.....slechte concentratie, last van geluid, snel moe, vaak hoofdpijn en buikpijn, last van perikelen met klasgenootjes
Dus eigenlijk ging ik me vooral door de kinderen inlezen over dit onderwerp.....grappig dan eigenlijk dat je onderweg zoveel stukjes over jezelf tegenkom....

En dan komt het volgende: moet ik hier iets mee? Moeten wij (alledrie) nu officieel getest worden? Moeten we hiervoor in therapie?
Er zijn voldoende coaches te vinden. Maar tjonge wat zijn die duur zeg.....ruim €800,00 voor een aantal sessies van 8 à 10 weken om er mee om te leren gaan.....pfff flink bedrag.....kan ik niet gewoon een boek hierover lezen en zelf iets bedenken wat het voor mezelf draaglijker maakt??

Ik geloof toch dat ik dat laatste eerst maar eens ga proberen, kan ik later altijd nog iets anders proberen als ik er echt niet uitkom....

Flinke dip......

Flinke dip......


Poeh een zeer heftige periode achter de rug.....dat was een pittige dip mag ik wel zeggen, maar ook een vreemde dip.......ik had stress, maar het was niet mijn stress zoals ik die eerder heb meegemaakt....mijn verklaring: het was de stress voor een ander......nu mankeerde iemand anders die dichtbij me staat iets en ik niet, dus alle stressklachten hoefde ík nu niet te hebben (per sé........maar uiteindelijk kreeg ik ze toch af en toe gggrrrr)

Mijn vader voelde zich al een tijdje niet zo lekker, en bleek darmkanker te hebben.....dit kwam eind vorig jaar uit de onderzoeken naar voren......een heftige periode brak aan van ziekenhuis in en uit en het was slopend, stressvol en absoluut niet leuk!!!!

Dit mogen we nu achter ons laten, mijn vader is kankervrij verklaard en herstellende van de operatie! Fantastisch nieuws echt grandioos!!!

Met mij gaat het nu ook weer iets beter, er komt weer lucht in mijn hoofd, de piekermomenten verdwijnen en de sombere buien gaan ook weg als sneeuw voor de zon...

Het lijkt gewoon weer even wennen, alsof ik dit gevoel niet eens meer herken....heel bizar! Soms denk ik zelfs: "hallo??? hoofd, ben je er nog??? wat denk je nu???" en dan nog blijft het (angstvallig) stil........(mijn paniek weer!!!) "oh nee toch.....toch geen stilte voor de storm?!"......maar nee gewoon lekker kalm vaarwater, geen vuiltje aan de lucht.....

Oh hoe heerlijk, hoelang mag ik dit vasthouden??
Ik wil dit zo graag in de hand houden, misschien moet ik toch iets meer proberen met mindfulness of zo.....maar durf niet......stomme angst!!!

Ik heb ook wel het idee dat ik elk moment van stress nu direct veel heftiger ervaar als voor de burnout, ik sta nu nog zó enorm op scherp, er hoeft maar iets te gebeuren en ik sla op tilt....

Maar goed de verjaardag van mijn dochter afgelopen weekend heb ik supergoed overleefd, ik ben er zelfs trots op, op hoe goed ik het wel niet heb gedaan!!! Het was een gezellige fijne gebeurtenis, zonder paniek of overdreven stress WAUW wat een ervaring!!

Let the sun shine!!!!! Het is weer lente, weg met de sombere zware dagen!!!! Tijd voor vrolijkheid en lichtheid!!!!

Nieuwe start

Oef gelukkig 2015 is passé.
Die zien we nooit meer terug!! En 2014, 2013....uhm en tja misschien zelfs 2012 ook gelukkig niet meer!!!
Door de kleine lichtpuntjes en opgewekte momenten die ik meer en meer voel, heb ik ineens zin in iets anders, een andere wending. Een nieuwe uitdaging.
De muren komen nog niet op me af en ik verveel me geen moment....sterker nog...ik heb zo veel te doen dat de dagen nog steeds te weinig uren lijken te bevatten (zal wel aan mijn latje liggen; ik wil te veel grrr).
Maar goed dat terzijde...
Ik was laatst op internet iets aan het zoeken en kwam opeens een oproep tegen voor redactieleden van een blog over kamperen met caravan. Leek me super leuk, wij kamperen al honderd jaar met de vouwwagen. Het verdient niks, maar vanuit huis ben je een paar uur in de week zoet met stukjes schrijven....ideaal!! Niks te verliezen.
Ik mail direct en krijg al snel een leuke reactie terug. Helaas was ik niet wie ze zocht (te weinig blog ervaring nog) maar ze was wel erg enthousiast over mijn mail en ze blijft me in haar archief bewaren voor eventuele andere projecten!!
Wauw, dat klonk goed. Ik kreeg kriebels overal....wat leuk dit....ik kan verder kijken. Misschien worden er ook nog wel andere soortgelijke oproepen gedaan.....columnist?! Ja ook leuk.....en ja hoor bingo weer een oproep gevonden, ai stamt uit 2014 en het is nu 2016....ach waarom ook niet, de zoekfunctie zet de oproep niet voor niets bovenaan en niet geschoten is altijd mis....nog steeds niets te verliezen. Ja hoor weer een leuke reactie terug en of ik mijn beste column wil insturen....zo gezegd zo gedaan. Ondertussen stromen de ideeën door mijn hoofd en ben ik druk aan het schrijven, dol enthousiast!!! Nu hopen dat het bevalt........duimen draaien.....