???? daar moet ik lang over nadenken en ik voel me verdrietig worden......laatst aan de telefoon sprak ik met iemand over hoe ik dan alles wat ik wil maken naast me neerleg als het niet lukt en verder ga met andere dingen....ze zei meteen "oh wat jammer, dus je hebt nooit een bevredigend gevoel, dat iets af is en ook mooi gelukt is?!"
Dat stak, ik voelde me verdrietig en kreeg medelijden met mezelf.......maar ja het is toch ook eigenlijk best gek om "trots" op jezelf te zijn.....dat is meer iets voor kleine kinderen......en die trots die spreek je natuurlijk al helemaal niet uit in het openbaar......Dat is helemáál vreemd......toch?!
Of valt het wel mee......mag je je als volwassene nog wel (of JUIST wel) trots voelen???
Ik vind dit erg lastig en heb dus WEER een puntje om aan te werken.......hhhmmmm nog meer....
wie weet gaat het me ooit nog lukken....
zo trots te worden als een
..........of leg ik de lat dan (weer) te hoog?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten